🥉 Gdzie Znajduje Się Dusza W Ciele

To nagranie zacząłem tworzyć w 2013 r. na prośbę jednej ze słuchaczek. Na początku miało wyglądać zupełnie inaczej, ale wyszło bardzo osobiście i długo zastanawiałem się, czy w ogóle je kończyć. Nie jest to typ ‘cukierkowej’ medytacji i rozpływania się w super radosnych uczuciach, czy poradnik typu „Jak odzyskać Duszę i zacząć żyć…” Bardziej jest to zapis mojego poszukiwania Duszy, spotkania z Duszą, odzyskania Duszy. Nie jest to łatwy temat. Czasami wydawało mi się, że łatwiej doświadczać Boga niż własnej Duszy (paradoksalnie?) i łatwiej rozmawiać z Bogiem niż z własną Duszą. To nagranie, to początek podróży do Twojego spotkania z Twoją DusząJeśli czujesz, że masz dobry kontakt ze swoją Duszą – to nagranie nie jest dla czujesz, że brakuje Ci Duszy – w trakcie słuchania zrobi Ci się smutno, ale jednocześnie wyrazisz swoje pragnienie większego, lepszego kontaktu z Duszą. Z technicznego punktu widzenia – uświadomisz sobie brak Duszy, oczyścisz swoje przekonania dotyczące Duszy, otworzysz Serce na Duszę, wyślesz sygnał dla zaczynałem ten temat, powiedziałem sobie: Dusza. Gdzie jest moja Dusza? Co robi moja Dusza? Dlatego powiedz sobie teraz:„Dusza…”„Kiedy ostatnio rozmawiałam lub rozmawiałem z Duszą?”Powiedz: „Moja Dusza”.I co myślisz? Co czujesz?Gdzie jest moja Dusza? Czy moja Dusza, to Nadświadomość? Czy może jeszcze jakaś inna część mnie?Czy w ogóle można rozmawiać z Duszą?Czy moja Dusza, to moje Ja, albo Podświadomość, Nadświadomość?A może Dusza, to jakiś abstrakcyjny wymysł?Ale jeśli masz doświadczenia regresji, albo inne, w których poznałeś lub poznałaś swoje wcześniejsze inkarnacje, to wiesz, że Dusza to ta częśćCiebie, która przybiera różne postacie w katolicka mówi, że Dusza ludzka różni się od serca, ducha i umysłu, jest stworzona przez Boga, może być silna lub słaba… Gdzie znajduje się Dusza?Na przestrzeni wieków ludzie myślą myśleli, że Dusza znajduje się w sercu, albo w głowie, albo we krwi, albo w żołądku, albo w całym ciele i jest cała w każdej części ciała…Dusza jest powiązana z ciałem i wpływa na ciało, ale i ciało wpływa na Duszę. Choroby Duszy wpływają na ciało, odbijają się w ciele, ale i choroby ciała wpływają na oddzielać się od ciała fizycznego, ale jednocześnie nie jest ciałem eterycznym, astralnym, ani mentalnym. Ma swoją mądrość. Może decydować o jest tym, o czym o kim mówię „Ja”.Niektórzy twierdzą, że Dusza może odejść w trakcie życia, może zostawić ciało, gdy to, co się dzieje sprawia jej ból, albo gdy człowiek zupełnie nie realizuje planu Duszy… ale wraca do każdego, zwykle kilkanaście minut przed śmiercią… Są osoby zawodowo zajmujące się odzyskiwaniem Duszy, czy scalaniem pokawałkowanej Duszy, terapią korzystać z tego nagrania:Miejsce i czas: dowolne. Pozycja ciała: z prostym kręgosłupem, polecam leżącą. Słuchawki: tak. Przygotowanie: przed korzystaniem z nagrania pomyśl przez chwilę o swojej Jeśli Twój kontakt z Duszą jest w porządku, to w naturalny sposób pominiesz tą medytacje. W trakcie nagrania nie hamuj swoich reakcji. Jeśli Twoje ciało zechce płakać – rozluźnij się i pozwól mu na od tego co masz, co czujesz, jak z zewnątrz wygląda Twoje życie, każdy do pewnego momentu przeżywa swoje smutki, a gdy zacznie się jeszcze zastanawiać nad sensem Lewis powiedział: „Nie masz duszy. Jesteś duszą. Masz za to ciało.”

^{Jest stosowany jako materiał strukturalny w kościach, ale jest niezbędny do regulacji białek i skurczu mięśni. Fosfor (P) - 1,0% - Fosfor znajduje się w cząsteczce ATP, która jest podstawowym nośnikiem energii w komórkach. Znajduje się również w kościach. Potas (K) - 0,4% - Potas jest ważnym elektrolitem.} Gdzie się znajduje w człowieku ta pojedyncza dusza, ten pierwiastek niezłożony, który będzie żyć wiecznie?Mówimy, że dusza ma siedzibę w całym ciele i w każdej jego części. Dawni filozofowie myśleli, że dusza znajduje się w sercu, lub w głowie, inni mówili, że w krwi, a inni znowu, że w żołądku, jak Epikur. Największy jednak filozof starożytności Arystoteles i inni uczeni chrześcijańscy mówią, że cała dusza znajduje się w całym ciele i jest cała w każdej części jest w całym ciele, bo ożywia je całe. Gdy dusza wyjdzie z ciała, wtedy zamiera każdy członek i życie ustaje zupełnie. Gdy zaś odetniemy rękę, to nie odcinamy kawałka duszy, tylko dusza, która ożywiała całe ciało, przestaje ożywiać odciętą jest to takie dziwne, że cała dusza znajduje się w całym ciele, ale dziwniejsze jest, jak może być cała w każdej części ciała. Wyżej powiedzieliśmy, że dusza jest czymś niezłożonym, taka zaś dusza musi być cała tam, gdzie się znajduje. Nie może być kawałek w ręce, kawałek w głowie, bo wtedy składałaby się z części i byłaby złożona, ponieważ w każdej części ciała byłby kawałek choć dusza jest niezłożona i w każdej części ciała jest w całości, to jednak ma różne władze i to tak rozłożone, że w każdej części ciała ma jakąś inną władzę. Jak się to dzieje, że dusza nasza jest cała w każdej części ciała, trudno to sobie wyobrazić, ale przecież wiemy, że i Bóg jest cały w jednym miejscu, cały w drugim i cały ta dusza, choć tak jest odrębną od ciała, jednak łączy się z nim dusza tak łączy się z ciałem, iż mieszka w nim, jak człowiek w pokoju?Nie, bo dusza łączy się tak ściśle z ciałem, iż z tego połączenia powstaje jedna natura człowieka, powstaje jedna osoba, bo dusza z natury swej przeznaczona jest do nadawania ciału życia, przeznaczona do uczynienia go naturę człowieka poznajemy z tego, iż dusza i ciało spełniają razem swe czynności i dlatego te czynności pochodzą jakby od czegoś dusza i ciało wpływają na siebie wzajemnie. I tak np. zdrowie lub choroba ciała odbija się na duszy. Gdy jesteśmy chorzy, trudno myślimy, nie chce nam się nawet pomodlić, ani nic robić. Tak samo, gdy silniej pracujemy umysłowo, np. gdy myślimy o czymś trudniejszym, stajemy się ociężali, tracimy apetyt, żołądek nawet nie chce trawić. Gdy znowu cieszymy się z czegoś, to i człowiek silniejszy i więcej by zrobił, gdy się zaś zmęczymy, to nam się nie chce nic ten wpływ świadczy o jedności natury ludzkiej. Stąd widzimy, jak ściśle dusza połączona jest z ciałem. To jednak nie przeszkadza, by dusza była istotą doskonałą, bo do istnienia swego niekoniecznie potrzebuje ciała, jak to widać po śmierci

W nich będę kochać innych, ale kochać prawdziwie, a nie słowami. Wtedy w tym pragnieniu, w którym będę kochać innych, będę odczuwać Stwórcę. Ma tu miejsce, jakby wyjście z siebie – z życia dla siebie, w życie dla innych. I to nie znajduje się w ciele człowieka. Ciało istnieje jak zwierzę.

Mówi się, że to Dusza ma wcielenie. Jednak prawdziwym celem ziemskiej drogi Duszy jest zjednoczyć się z fizycznym aspektem siebie, czyli z człowiekiem i jego świadomością. Oto kilka faktów na temat Duszy, które zebrałam w drodze mojego doświadczenia. 1. :) 2. Duszę można postrzegać w kategoriach zdrowia i witalności, czyli siły życiowej. Silne, zdrowe Dusze, to te, które nazywa się wysokowibracyjnymi. Wibracyjność Duszy to inaczej stopień jej połączenia ze źródłem/z Bogiem. 3. Duszę niskowibracyjną, można określić mianem słabej. To taka Dusza, która (w ogólnym ujęciu) w swojej wędrowce przez doświadczenie utraciła pamięć źródła/Boga. Zabłądziła, został porwana lub jest zbyt słaba, aby móc powrócić do światła. 4. Dusza wysokowibracyjna przejawia się we wcieleniu prowadząc je do szczęśliwego życia. Dusze niskowibracyjne posiadają ludzie, o których można powiedzieć, że są nieszczęśliwi - np. ludzie zniewoleni, uzależnieni nałogami, emocjami itd. 5. Dusza niskowibracyjna narażona jest na pewne niebezpieczeństwa. Może zabłąkać się lub zostać porwana do dolnego świata astralnego, gdzie jest wykorzystywana/ okradana z energii lub powanie zaburzona (uszkodzona). 6. Najpiękniejsze doświadczenia zebrane przez Dusze w drodze przez doświadczenie stają się bazą każdej kolejnej odsłony Wszechświata. (Wszechświat także ewoluuje/ wzrasta, jak Wszystko Co Istnieje.) Każda następna „edycja” wszechświata jest doskonalsza od poprzedniej, ponieważ opiera się na doświadczeniach poprzedniego Istnienia. 7. Dusza jest wielowymiarowym bytem eterycznym zbudowanym z energii pięciu żywiołów (kwantowych energii kosmicznych budujących Wszechświat) – wody, ognia, ziemi, wiatru i przestrzeni, a także energii męskiej (Świadomości Boga) i żeńskiej (Boskiego Pola Miłości) i innych Boskich Przymiotów, ktore są podstawą Boskej Matrycy Istnienia. 8. W jądrze każdej Duszy znajduje się jej esencja. Jest to szczególna energia/częstotliwość, która nadaje jej charakterystyczne cechy odróżniające ją od reszty Dusz. Esencja ta, jest boską energią, zawierającą w sobie równowagę światła i cienia. 9. Światło i Cień czynią Duszę kompletną, pozwalając jej doświadczać w pełni wszystkich aspektów boskiego stworzenia. 10. Każda Dusza ma „osobowość”, zależną od żywiołu, który w niej dominuje i esencji źródła, z którego ona pochodzi. Z charakterem Duszy wiążą się określone preferencje doświadczania. Doświadczanie także kształtuje osobowość Duszy. 11. Dusze pochodzą z rożnych źródeł i są ich emanacją. Wszystkie źródła połączone są z Bogiem. 12. Dusza wybiera drogę doświadczania. Jednak w wymiarze fizycznym jej dobra lub zła kondycja ma ścisły związek z postępowaniem wcielenia. 13. Idealna drogą dla Duszy jest symbioza z wcieleniem, polegająca na świadomej współpracy obojga. Dzięki tej współpracy Dusza może przejawiać się w materii. 14. Istota = Dusza + Wcielenie. 15. Kiedy Dusza w wymiarze ziemskim zbierze odpowiednią ilość doświadczeń, osiągnie odpowiednie wibracje i nawiąże współpracę z wcieleniem, rozpoczyna proces wyjścia z koła doświadczeń materialnych i przejście na inne poziomy doświadczania. 16. Istnieje bardzo wiele kanałów komunikacji Duszy z wcieleniem. Dusze w większości nie są zainteresowane nawiązaniem połączenia z wcieleniem, aż do czasu wychodzenia z koła ziemskiego doświadczania. 17. Dusze w swojej ewolucji, doświadczając podnoszą poziom wibracji. W ten sposób zmierzają ku oświeceniu, czyli zjednoczeniu z Bogiem. 18. Zjednoczenie z Bogiem odbywa się na poziomie Istoty, a więc Duszy i wcielenia razem. 19. Dusze w świecie niematerialnym i materialnym wykonują różne misje i zadania, które związane są z nawiązywaniem współpracy z innymi Duszami. 20. Dusze pomagają sobie nawzajem, podejmują także wspólne działania dla dobra wyższego niż osobista droga. 21. Siedzibą Duszy w ciele człowieka jest Czakra Astralna – ósma czakra znajdująca się nad głową. 22. Wraz ze wzrostem wibracji, czyli z rozwojem Dusza rozprzestrzenia się na wszystkie ciała energetyczne, jednocząc je i przejmując kontrolę nad wszystkimi aspektami istoty ludzkiej. Prowadzi t do ogromnych zmian w życiu wcielenia. 23. Dusze najczęściej komunikują się z nami poprzez czakrę serca, przez emocje. 24. Twój charakter, osobowość, preferencje są przejawem Twojej Duszy. Analizując siebie możesz wiele dowiedzieć się o własnej Duszy. 25. Relacje z Duszą przypominają związek z drugim człowiekiem. Podlegają ewolucji, charakteryzują się lepszymi i gorszymi chwilami. Ideałem jest osiągnięcie stanu kochającego się starego, dobrego małżeństwa. Gdzie obie ze stron znają swoje dobre i słabsze strony, prowadzą dialog, wzajemnie się wspierają, szanują, uzupełniają i rozumieją. Polecam także: Czakra Astralna - siedziba Duszy.

"Czym jest dusza w ciele, tym są w świecie chrześcijanie" - czytamy w starożytnym liście do Diogneta. A współcześnie papież Franciszek przypomina i

^{W mózgowiu mieści się wzajemnie połączony system pustych przestrzeni, nazywanych komorami, produkującymi oraz wypełnionymi przez płyn mózgowo-rdzeniowy (PMR). Większość PMR powstaje w dwóch dużych komorach bocznych, położnych w każdej z półkul mózgowia, a część powstaje w splotach naczyniówkowych trzeciej i czwartej komory. Komory pełnią funkcję zbiorników PMR oraz jego wrodzonej potencji.. Trzecią komorę uważa się za centrum. w którym PMR napełniany jest potencją przez oddech życia. PMR uważany jest za interfejs pomiędzy oddechem życia, a jego wyrażaniem się w ciele, punkt pierwszego spotkania. W systemach medycyny tybetańskiej i chińskiej trzecia komora uważana jest za główny ośrodek energetyczny ciała, w sanskrycie nazywany czakrą ajana. Jak wskazuje Franklyn Sills: “ Chińczycy nazywają ją prawdziwym miejscem eliksiru lub prawdziwym Niwan (nirwana lub miejsce oświecenia). W książce omawiającej czakry Harish Johari mówi jak o “jaskini bramina” – miejscu, do którego jogini przenoszą się podczas medytacji. Tajemnicza szyszynka, uważana przez niektórych za siedzibę naszej duszy, znajduje się na tylnej ścianie trzeciej komory. Szyszynka, Królowa, zasługuje na osobny post oczywiście, jednak na pewno wszyscy zdają sobie sprawę, że jest niezwykła i ważna na wieeelu poziomach. Tak więc ta trzecia komora traktowana jest jako kluczowe połączenie pomiędzy życiową potencją Oddechu Życia, a jej przejawami w ciele. Proces zaiskrzenia zachodzi w płynach, kiedy twórcza intencja Oddechu Życia wnika do ciała w tym pierwotnym punkcie podporu, (jakim jest trzecia komora). Zaiskrzenie stanowi “iskrę w silniku”, do której odwoływał się Dr Sutherland, a która porusza fluktuacją podłużną PMR i tym samym sprowadza do ciała organizującą zasadę Oddechu Życia. Proces ten ma zasadnicze znaczenie dla właściwego ucieleśniani porządkujących sił Oddechu Życia…czyli na Twoje codzienne samopoczucie oraz ekspresję zdrowia i potencjału Twojej istoty:) Wiele przewlekłych stanów chorobowych o przeróżnych objawach można powiązać z trudnościami w procesie zaiskrzenia, który często z powodu obecności traumy lub napięć zachodzi bez żwawości, można wręcz powiedzieć “ospale i niemrawo”. Grafiki z internetu dla inspiracji;) Ostatnia jest dla mnie niezwykle ciekawa, łącząc jeszcze moją pasję Starożytnym Egiptem… przedstawia Hathora dającego faraonowi oddech życia – symbolizowany przez Ankh (Egyptian Museum, Cairo) Zobaczcie, gdzie on wchodzi}

Rozdział I. Jak dusza przez modlitwę jednoczy się z Bogiem i jak ta dusza, o której tu mowa wzniesiona w rozpamiętywaniu, zanosiła do Boga cztery prośby. Wznosząc się nad siebie, dusza niepokojona ogromnym pragnieniem chwały Boga i zbawienia dusz, ćwiczy się przez pewien czas w cnocie, zamieszkawszy i zadomowiwszy się w celi

W naszych codziennych rozmowach dość często zdarza się, że gdy chcemy porozmawiać o „istocie” ludzi, mówimy o ich umysłach. Film (Martín Hache) spopularyzował na przykład jedną z proklamacji, która najlepiej wyraża tę ideę, odnoszącą się do przyciąganie: interesujące nie są same ciała, ale intelektualny aspekt istot ludzkich, coś w rodzaju ich Psyche. W innych przypadkach myślimy, że chociaż upływ czasu zmienia nasz wygląd, jest coś, co pozostaje mniej więcej takie samo i że jest to umysł, który identyfikuje nas jako myślące jednostki. Jednak... Czy wiemy coś o tym, co nazywamy umysłem? Gdzie to się znajduje na początku? To trudne pytanie, które rodzi dość prowokacyjne refleksje. Możesz być zainteresowany: "Mentalizm w psychologii, wiara w duszę i dlaczego jest to problem" Umiejscowienie umysłu w ciele W historii psychologii i neuronauki mijają dziesięciolecia, ale wciąż nie przypisujemy umysłowi konkretnego miejsca; Mózg to co najwyżej zespół narządów, którym przypisujemy, dość nieprecyzyjnie, ta zdolność do życia psychicznego?. Ale czy to prawda? Aby to zrozumieć, przejdźmy do źródeł pytania o to, gdzie jest umysł. Dualistyczna teoria Kartezjusza jest prawdopodobnie pierwszym wielkim wysiłkiem w historii ludzkości, aby ulokować to życie umysłowe w anatomia człowieka: Francuzi zaproponowali szyszynkę jako strukturę, z której nasz myśli. Teraz cały gmach konceptualny walił się w momencie, w którym zaprzeczamy możliwości istnienia duszy. Nie bez powodu Kartezjusz był zdecydowanym obrońcą podziału na ciało i ducha, czegoś, co nie jest poparte naukowo. Ale pomimo tego, że teoretycznie idee Kartezjusza są odrzucane przez współczesną naukę, zwykle zakładamy, że właściwą rzeczą jest myślenie tak, jak zrobił to ten filozof, chociaż zmiana pojęcia duszy na umysł). Istoty ludzkie mają wrodzoną skłonność do tworzenia kategorii dla każdego zjawiska i jego części rzeczywistości i dlatego wierzymy, że istnieje coś, co nazywa się „umysłem”, z którego emanują wszystkie myśli, emocje. decyzje itp. A jeśli chodzi o przypisanie miejsca temu źródłu, z którego powstaje cała psychika, wybieramy mózg, tak jak Kartezjusz. Możesz być zainteresowany: "Dualizm w psychologii" Umysł poza mózgiem Jak widzieliśmy, niemal instynktownie wierzymy, że umysły są w naszych głowach, pilotujemy nasze ciała, jakby były malutkimi mężczyznami. Z kolei wielu naukowców, zarówno zajmujących się psychologią, jak i neurologią, zakłada, że umysł znajduje się w określonym miejscu w ciele. Na przykład płatowi czołowemu często przypisuje się duże znaczenie, ponieważ ta część mózgu odgrywa bardzo ważną rolę w podejmowaniu decyzji i inicjowaniu ruchów. Inni badacze zrobili coś przeciwnego, kojarząc umysł z większymi lokalizacjami. Poza pseudonaukowymi teoriami, które mówią o kosmicznych umysłach utrzymujących wspomnienia o życiu w przeszłości istnieją zwolennicy poglądu, że umysł jest poza systemem, na inne sposoby bardzo napięty. Na przykład z teorii poznania ucieleśnionego uważa się, że pozycje, ruchy ciała, a więc Podobnie jak wychwytywane bodźce, są one częścią życia psychicznego, ponieważ warunkują to, co myślimy i co my what Przepraszam. Z drugiej strony, autorzy tacy jak Andy Clark, zwolennicy teorii umysłu rozszerzonego, wierzą, że wykracza poza indywidualny organizm ludzi, a także znajduje się w środowisku, z którym wchodzimy w interakcje, ponieważ obaj Te zewnętrzne elementy, takie jak części naszego ciała, są niezbędne, aby umysł zachowywał się tak, jak to robi tu i tam teraz. Na przykład komputery to miejsca, w których przechowujemy informacje, a nasz sposób funkcjonowania już w pełni uwzględnia je jako część rozszerzonej pamięci. Podstawowe pytanie: czy umysł istnieje? Do tej pory widzieliśmy próby zlokalizowania umysłu, ale zadać sobie pytanie, gdzie jest umysł… Przede wszystkim należy upewnić się, że istnieją wystarczające powody, aby sądzić, że to that istnieje. Psychologów behawioralnych scharakteryzowano właśnie odrzucenie istnienia czegoś zwanego umysłem... lub przynajmniej taki, który można gdzieś zlokalizować. W ten sam sposób, w jaki ruch pociągu czy pieniądze, które mamy na koncie, nie mogą być rozumiane jako coś ograniczonego do jednego miejsca, tak samo dzieje się z umysłem. Z tej perspektywy przekonanie, że umysł jest czymś podobnym do przedmiotu lub podmiotu, jest wynikiem wpadnięcia w pojęciową pułapkę. Umysł nie jest rzeczą, jest procesem; zestaw dyspozycji, które mają sens, gdy otrzymuje się serię odpowiedzi na bodźce. Stąd koncepcja błąd mereologiczny, skłonność do przypisywania miejscu (w przypadku, który nas dotyczy, zwykle mózgowi) czegoś, co charakteryzuje się zbiorem zmian. A jeśli coś charakteryzuje nasze doświadczenia i nasz sposób zachowania, to zawsze dzieje się to w innych okolicznościach. W ten sam sposób, w jaki wiosna nie znajduje się w krajobrazie lub w konkretnym kraju, to, co nazywamy umysłem, nie powinno być rozumiane jako rzeczownik. Pomysł, że umysł nie istnieje, może brzmieć prowokująco, ale nie mniej prawdziwe jest założenie, że istnieje jako dogmat, nie zastanawiając się, czy jest naprawdę poprawny. Jasne jest, że jest to temat, który jest długo dyskusyjny. A myślisz?

. 112 308 357 404 281 391 403 236

gdzie znajduje się dusza w ciele